Mijn meditatieve wandelingen tijdens de chemo zorgde voor een positieve mindset en stressvermindering zodat alle gifstoffen sneller mijn lichaam konden verlaten. Toen de eerste chemo een feit was wilde ik zo snel mogelijk het gif weer uit mijn lijf en dus deed ik meditatieve wandelingen toen ik chemo kreeg. En leerde hoe ik een positieve mindset kon creëren en stressvermindering kon bereiken!
De eerste keer naar buiten was hel op aarde. Alles in mijn lijf verkrampte. Mijn gezicht trok zich ondertussen in een mona toetje en mijn handen verkrampten. Het was een week na de chemo, dus ik dacht dat dat verminderd was. Aan de andere kant kon ik ook nog steeds niets aanraken wat kouder was dan mijn lichaamstemperatuur. Dus niets was minder waar. Maar goed, ik wilde en ging toch naar buiten. Ik had een ijzeren wil en doorzettingsvermogen, want ik had natuurlijk een groot doel. Ik wilde mijn kinderen in ieder geval volwassen zien worden. Toen 5 en 11 jaar, dus ik had nog wel een weg te gaan. Terwijl er nog maar maximaal 2 jaar op mijn teller zouden staan volgens de geleerden, dus ik had wel een klus te doen.
Sjaal om en muts op….
Dus hop terug naar binnen. Sjaal om, muts op., handschoenen aan en bij mijn moeder het hondje halen. Binkie! Ik nam binkie altijd al mee voor grote wandelingen, dus nu ook. Samen begonnen we aan mijn eerste wandeling na de chemokuur. Ingepakt en wel ging ik vol goede moed richting het bos. Niet wetende hoe zwaar dit bleek te zijn! Het ophalen van het hondje kostte mij al megaveel energie, maar ik gaf niet op! Ik moest en zou een rondje wandelen in het bos. Dit deed ik altijd in de middag wanneer de kinderen op school zaten.
Knuffelen met de bomen in het bos…
Al met al was het vreselijk, weet ik nog! Daar waar ik ging wandelen stonden gelukkig veel dikke bomen. De eerste de beste mooie dikke boom was voor mij. Ik had wel eens gehoord over boomknuffelen en je verbinden met een boom en op die manier weer wat energie te vergaren. Ik keek een paar keer om me heen en pakte de eerste de beste boom. Al hijgend van de benauwdheid en met pijn van de verkrampingen van de koude, het was immers januari, sloeg ik mijn armen om deze boom heen.
Ik vroeg aan de boom of hij mij wat energie wilde geven zodat ik mijn ronde voort kon zetten. Ik bleef hem een aantal minuten stevig vasthouden en voelde mij langzaam weer wat opladen qua energie. Wauw! Het werkte! Veel langer werd die wandeling niet, want de weg vanaf de boom terug naar de auto was op dat moment lang genoeg. Ik had geen conditie meer. Dat was totaal afgebroken na de chemo!
De andere dag stopte ik weer bij de boom en vroeg hem of ik weer wat energie mocht krijgen en liep zo een stuk verder en elke dag lukte het mij om verder en verder te komen. En zo ontdekte ik ook nog veel meer mooie dikke bomen. Binkie, het hondje destijds, was daar ook heel blij mee, die zag zijn rondes ook weer groter worden.
Toen ik wat verder kon lopen liep ik ook naar de zee. De zee geeft en de zee neemt heb ik altijd geleerd. Ik paste dit in meditatieve vorm toe. Ik liep naar de zee en ging aan de rand van het zeewater staan. Het was koud buiten, dus met blote voeten in mijn toestand was niet erg handig, anders had ik daar de voorkeur aangegeven. Maar aangezien alles sowieso al verkrampte van de kou leek me dat geen goed plan.
Binkie liep lekker te rommelen daar en ik ging met mijn armen gespreid richting de zee staan. Ik aardde mijn voeten heel goed in het zand en bedacht me (visualiseerde) dat alle zieke cellen door de zee meegenomen werden en de zee mij steeds weer nieuwe gezonde cellen bracht. Dus wanneer de golven naar me toe kwamen visualiseerde ik genezende en gezonde nieuwe cellen en wanneer de golven van me af gingen namen de golven de zieke cellen mee. Wanneer je het moeilijk vindt om te visualiseren dan spreek je het uit of je bedenkt dat het zo is! Het gaat erom wat voor jou werkt.
Dit deed ik dagelijks. Door regen en wind! Mijn drive was gezonder te worden en zo snel mogelijk alle gifstoffen eruit en weer meer conditie op te bouwen. De frisse zeelucht an sich en de geur van het bos en de energie van de bomen werken al op het stresslevel van de mens. Tegenwoordig noemt men het bosbaden! En kan je zelfs tegen betaling deze zelfde ervaring opdoen die ik hierboven beschrijf.
Bewustzijn…
Wees bewust als je wandelt van alles wat je om je heen ziet en hoort en laat alle negatieve gedachten achter in het bos en/of op het strand. Wanneer je bewust luistert en kijkt maak je jezelf tegelijkertijd even los van de stress en verdriet en wellicht boosheid en noem maar op. De focus ligt dan even op positieve dingen. Fluitende vogeltjes, voorbij rennende haasjes of reeën wat hier nog al eens gebeurd. Mooie bloemen en planten. Er is zoveel moois te zien in de bossen en de duinen. En stressvermindering helpt zo bijzonder goed in de weg naar herstel! Dus ik raad het iedereen aan.
Een positieve mindset is al een groot goed wanneer je dat kunt bereiken. Wetende dat je met je mindset zoveel invloed op je lichamelijke gezondheid kunt uitoefenen, maar daar over meer in een andere blog!