Als ik terugkijk op de periode dat ik chemo behandelingen kreeg zie ik ook mooie momenten. Ik kwam bijzondere mensen tegen die ik nu de engelen op aarde noem.

Ik weet nog goed dat ik op school kwam om mijn dochter op te halen nadat ik net uit het ziekenhuis was ontslagen en stond daar met de pomp nog aan mijn buik verbonden in mijn handen. Achteraf gezien had ik zo’n sterke wilskracht dat ik daar gewoon stond. Maar ik moest en zou mijn dochter uit school halen. Aan de ene kant met heel veel pijn en aan de andere kant heel veel trots dat ik haar zelf uit school kon halen.

Al met al was de blijdschap van mijn meisje het dubbel en dwars waard. Hoewel ze het wel spannend vond dat er een slang uit mijn buik kwam en ik met een apparaat in mijn handen liep, was ze toch wel heel blij.

Mama weer thuis…

Mijn zoon kwam later thuis. Hij zat op speciaal onderwijs en werd met de taxi thuis gebracht. Wat een feest, mama weer thuis. Wel op een bed in de woonkamer dus dat was dubbelfeest want nu konden ze om en om bij mij in bed liggen. Mijn dochter was toen fan van Tinkerbel , die heb ik tot in den treure gezien, keer op keer.

Elke nacht had ik 1 van de 2 naast me in bed. Mijn partner destijds was al met andere zaken bezig. Die was druk met het zoeken van een huis, want tijdens mijn ziekenhuis opname had hij besloten dat hij geen toekomst meer met mij kon hebben omdat ik dood zou gaan en schreef zich al in voor een eigen woonruimte.

Hij keek zo eens naar mijn buik, die namelijk niet echt mooi meer was. Een grote snede van zowel heup naar heup als een snede van schaamstreek tot boven de navel en een stoma. De blik die hij mij gaf vergeet ik nooit meer. Als ik door mijn bed had kunnen zakken had ik dat waarschijnlijk gedaan.

Jij gaat dood, dus ik kan met jou geen toekomst opbouwen…

De dag waarop hij zei, jij gaat dood, dus ik heb geen toekomst meer met jou voelde ik mij niet alleen een zak vuil die zo maar even buitengegooid werd omdat ik niet meer zou kunnen functioneren als partner, maar ook als vrouw voelde ik me waardeloos. Ik gun dit niemand. In een klap belandde ik van drama in drama en heb hem wel meteen uitgelegd dat elk mens sterfelijk is en je elk moment kunt overlijden. Dus wenste hem veel succes en heb hem de deur gewezen zo goed en zo kwaad als ik dat op dat moment kon.

Het drama leek compleet…

Doodziek, 2 kleine kinderen en alleen. Daarbij viel ook mijn baan weg , zijn inkomen en ik belande in de W.A.O. Het hele drama leek compleet. Dat was nog voordat de chemo zou gaan beginnen.

Achteraf bleek dit het beste wat mij kon gebeuren. Ik kreeg daardoor zoveel vechtlust om het allemaal alleen te gaan doen want nu kon ik ook daadwerkelijk mijn eigen tijd en tempo bepalen en de keuzes maken die ik wilde zonder bemoeienissen of afkeurende blikken.

2010 begon …

Ik sloot 2009 af als vrijgezel die vol met kanker zat met 2 kleine kinderen die alle aandacht nodig hadden die ik ze kon geven. En toch liet ik me niet klein maken. Mijn liefde voor mijn kids was en is zo ontzettend sterk dat ik daar altijd heel hard voor gevochten heb om in leven te blijven.

Achter de wolken schijnt de zon zeggen ze, en dat is ook zo. Wanneer je door die donkere wolken heen durft te kijken ga je de mogelijkheden zien. Ik heb geleerd om te denken in mogelijkheden en oplossingen i.p.v. problemen. En leerde om vanuit mijn innerlijke kracht te leven.

De kleine dingen leren waarderen…

Zo kwam ik in aanraking met de meest mooie mensen, de engelen op aarde, die mij de mooiste adviezen gaven. Ik kreeg hartverwarmende kaarten en leerde de kleinste dingen te waarderen. Men ga mij voedingsadviezen en boden me therapieën aan en ik overwoog ieder advies en voelde of dat het bij mij paste.

Een buurvrouw die een mooi kerststukje voor mijn raam kwam zetten en zei zo buuf, nu kun je ook genieten als je naar buiten kijkt! Mijn bed stond voor het raam, zodat ik lekker naar buiten kon kijken als ik dat wilde. Ik hou van buiten zijn!

Deze mensen noem ik engelen op aarde. Zij die even een hart onder de riem steken, je net even een moment van blijdschap laten ervaren of juist hele mooie adviezen geven.

Wat zijn de kleine dingetjes waar jij van kunt genieten en die jij kunt waarderen?